ความหมายของคำว่า ' ช้ำ '

ความหมายของคำว่า ' ช้ำ '
ช้ำ หมายถึง ว. น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือบ่อย ๆ เช่น, มะม่วงชํ้า, เป็นรอยจํ้า ๆ อย่างรอยฟกชํ้าดําเขียว.

ช้ำใจ
ก. เจ็บใจ, ระทมใจ.
ช้ำชอก
ก. บอบชํ้ามาก, ชอกชํ้า ก็ว่า.
ช้ำเลือดช้ำหนอง
ว. มีเลือดและหนองคั่งอยู่, สีที่มีลักษณะคล้ายมีเลือดและหนองปนกันออกสีม่วง ๆ เรียกว่า สีชํ้าเลือดชํ้าหนอง.
ชำงัด
ว. ชะงัด, แม่นยํา, ขลัง, แน่, ได้จริง.
ชำงาย ๑
ว. ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา).
ชำงาย ๒
ก. ฉงน, สนเท่ห์, แคลงใจ, เช่น และเย็นตระชักสิชํางาย. (สมุทรโฆษ).
ชำงือ
(โบ) ก. คิดเป็นทุกข์, วิตก, ป่วย, เป็นไข้, เป็นโรค, เช่น ตาชุ่มชื่นชํางือใจ. (ม. คําหลวง ฉกษัตริย์). (ข. ชํงื ว่า ความไข้, ออกจาก; ฌื ว่า เจ็บ, ไข้).